Hoi lieve iedereen,

Tja, het sluipt erin. Er gebeurt iets vervelends en men neemt even afstand van wat minder dringende zaken als een blog. En voor je het weet blog je helemaal niet meer.  Al enige tijd voel ik mij lichamelijk niet oké, wat mijn geestelijke welzijn triggert om hetzelfde te doen en de specialisten sturen mij van het kastje naar de muur. Daardoor moet ik nu wat dingen gaan door kruizen voor de komende tijd…

Toen uit mijn bloedtest bleek dat ik in het verleden een oude borrelia infectie gehad heb (Lyme) , had ik goede hoop dat ik eindelijk het antwoord had op mijn, steeds erger wordende, lichamelijke en neurologische mankementen. Lyme is echter een moeilijke ziekte! Men kan een 100% negatieve bloedtest hebben en dan TOCH gediagnosticeerd worden met Lyme. Iets dat mijn neuroloog steen en been ontkend. Ik heb 48 van de 50 symptomen. Ik ben 25% positief getest en toch wil niemand eraan, behalve mijn huisarts. Enfin. meneer neuroloog stuurt me drie keer naar een medisch psychiater en 1 keer naar het slaapcentrum om te kijken of mijn slaap apneu apparaat (CPAP) nog goed zijn werk doet, en dan zie ik hem eind oktober weer. Het Radboud in Nijmegen heeft een Lyme afdeling en ik ben zeer zeker niet van plan om op te geven. Ik voel in mijn wezen dat dit het antwoord is op de lichamelijke mysteries van de afgelopen jaren. DEZE LINK geeft aan hoe moeilijk het is lyme vast te stellen als we het baseren op feiten, en let wel, mijn LGG-EIA was positief, dus ik ben er 100% zeker ooit mee besmet geweest en dat is nooit behandeld. HIER IS NOG ZO’N LINK.

Het gaat bergje op, bergje af de laatste tijd. Nog niet eens zozeer psychisch. Maar ik kan je wel vertellen dat als je lichaam de hele dag pijn doet en je je elke dag voelt alsof je gewoon niet slaapt, dat gekke dingen doet met een mens. Ik ben van 36 naar 16 uur in de week gaan werken en zelfs dat moeten we van week tot week bekijken. Of “we”….laten we maar zeggen dat ik elke week moet bepalen of ik me goed genoeg voel om te werken. Gelukkig gaat dat weer bergopwaarts!

Maar wat moet ik nou? Enige tijd geleden heb ik op social media (Facebook) ruzie gehad met een ondernemer die mijn naam en toenaam en alles wat ze maar kon aanhalen gebruikt had om iets dat totaal los stond van Expressing-Beauty. De reacties waren misselijkmakend. Allemaal mensjes die mij helemaal niet kennen en de meest vreselijke dingen zeiden.

Ik heb nog een een heleboel potentiële reviews liggen, maar het liefst begin ik gewoon “opnieuw” als de tijd daar rijp voor is. 1 Van de dingen waardoor ik uitbundig onderzocht ga worden door een medisch psychiater is namelijk dementie. Ik heb de afgelopen periode al twee keer aan de verkeerde voordeur gestaan, en vergeet dingen zodra ik me omdraai. Dit wordt steeds erger. Dat geld ook voor samenwerkingen, en zeker degenen die hun visitekaartje niet in het pakje doen. Ik heb gesproken met een bekende blogger die ook veel pakjes krijgt en die heeft mij op het hart gedrukt dat ik niets hoef te reviewen en zelfs als dit besproken is in de mail, blijft dit een gevalletje “vrije wil”.

Wat moet ik nou? Deze site was alles voor mij! Al langer dan 4 jaar. Ik wil Expressing-Beauty niet opgeven, maar ik wil ook niet kopje onder gaan terwijl ik probeer te jongleren tussen wat er voorrang heeft. Mijn kinderen en mijn gezondheid staan op nummer 1. Mijn werk en privé leven staan op nummer 2. En deze site, helaas, op nummer 3. Dat maakt dat ik nu besluit de onderzoeken in het ziekenhuis af te wachten. Eind oktober heb ik de laatste. En dat kan dus een staartje hebben.

Ik wil mij focussen op mijn kinderen. Punt uit. Een paar letters op een website hebben mij niet broodnodig, en zij wel.

Ten tweede….en mensen die net als ik al jaren “mysterieuze” gezondheidsklachten hebben die verergeren zullen begrijpen wat ik bedoel : Ik wil nu verdorie eens weten wat er met me aan de hand is. End of story. Voor die tijd kan en wil ik niet verder met de blog, want ik heb voor 16 uur in de week een daadwerkelijke baan op een kantoor en ik wil kracht hebben om daarheen te kunnen. Zoals ik dit nu typ in mijn pauze!

Ten derde is het heel vervelend als bedrijven mij gaan benaderen of ik spullen terug zou willen sturen. Bespaar je de moeite want dat antwoord is nee. Je kunt uiteindelijk gewoon je “reclame” krijgen van mij. Het duurt alleen wat langer. Ik stuur geen spullen terug. We kunnen hier gewoon een afstemming over maken. (Ik wil best op Facebook en Twitter wat extra reclame maken tot ik “beter” ben.)

En als laatste, opgeven is geen optie. Maar ik moet het probleem nu wel serieus gaan erkennen. En geloof me, dan is bloggen niet zo heel belangrijk meer als je gezondheid je in de steek laat. Hard maar heel erg waar. Ik hoop op een comeback in 2017. Graag wil ik iedereen op de hoogte houden van de stand van zaken dus ik zal in november weer iets van mij laten horen. Voor ondernemers en lezers die vragen hebben : Jullie kunnen mij bereiken op [email protected] .

Dit is een heel mooi liedje om mee af te sluiten, het ga jullie goed!

Liefs,

Miranda